Σε συζητήσεις που έχω με συναδέλφους ή διαιτώμενους μου, υπάρχει συχνά η εξής ερώτηση:
“Γιατί ασχολείσαι τόσο πολύ με πράγματα που δεν έχουν να κάνουν άμεσα με την διατροφή κάποιου;”
Για να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα, ας πάρουμε τα πράματα λιγάκι από την αρχή.
Είναι αλήθεια ότι η διατροφή -αυτή καθαυτή- είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι.
Χρειάζεται να εκπαιδευτεί κανείς στο τι τρώει, πότε το τρώει και γιατί το τρώει.
Να καταλάβει, δηλαδή, ποιες είναι οι ανάγκες του σώματος του, τι είδους τρόφιμα χρειάζεται να έχει σε κάθε του γεύμα (και γιατί), κάθε πόσες ώρες χρειάζεται να τρώει (και γιατί), καθώς επίσης και πότε μπορεί να μεταβληθούν αυτές οι ανάγκες του και τι να κάνει -αν χρειαστεί- για να τις καλύψει.
Αν κάποιος κάνει τα πρώτα του βήματα στο κομμάτι “ασχολούμαι με την διατροφή μου”, θα ξεκινήσουμε από το μηδέν για να κατανοήσει -σε αρχικό στάδιο- τους βασικούς πυλώνες της πλήρους διατροφής. Στην συνέχεια, μπαίνουμε σε πιο σύνθετα κομματια.
Αν το διατροφικό επίπεδο γνωσεων του είναι σε καλό επίπεδο, θα ασχοληθούμε λιγότερο με τα βασικά (περισσότερο για να τα “ξε-αραχνιάσουμε”). Κυρίως θα επικεντρωθούμε στο να ξεδιαλύνουμε ίσως, κάποιους μύθους και παγίδες που μπορεί να κρύβουν διάφοροι διατροφικοί ισχυρισμοί ή στο πως να φλιτράρει καλύτερα τις πληροφορίες που ακούει και διαβάζει. Μην ξεχνας. Όταν νομίζεις ότι ξέρεις τα πάντα, εκεί είναι που την πατάς. Ένας νέος οδηγός, πιο πιθανό είναι να τρακάρει όταν αρχίζει να νιώθει ότι τα ξέρει όλα γύρω από το τιμόνι, παρά όταν είναι πιο “αρχάριος”.
Για να εκπαιδευτεί κάποιος στο να θρέφεται καλύτερα, απαιτούνται κατά μέσο όρο δύο με τρεις μήνες. Αυτό βέβαια, μπορεί να διαφέρει αν πρόκειται για παθολογικές καταστάσεις ή άλλες ιδιαίτερες περιπτώσεις, όπως κάποια διατροφική διαταραχή.
Μετά από ένα χρονικό διάστημα , λοιπόν, είναι σε θέση κάποιος να εφαρμόσει μόνος του το διατροφικό του πλάνο. Θα βρίσκεται σε θέση να ορίσει μόνος του μια ισορροπημένη διατροφή στα μέτρα του.
Γιατί όμως, αυτό δεν πετυχαίνει; Γιατί κάποιος δεν μπορεί να επιτύχει τους διατροφικούς του στόχους; Γιατί γυρίζει μετά από λίγο στις παλιές του συνήθειες;
Η απάντηση ακούει σε ένα και μόνο όνομα.
Διατροφική Νοοτροπία.
Και είναι η αιτία για την οποία δεν έχει νόημα απλά και μόνο να εκπαιδευτεί κάποιος στο να τρώει “σωστά”.
Για πόσο καιρό μπορεί κάποιος να τρέχει πίσω από ένα διαιτολόγιο; Ένα “διαιτολόγιο ταβέρνας”, όπως συνηθίζεται να λέγεται.
“Δευτέρα πρωί, έχω να φάω γιαούρτι με βρόμη και μπανάνα”.
“Τρίτη μεσημέρι σαρδέλες με ρυζι και σαλάτα”.
“Κυριακή βράδυ κοτόπουλο φιλέτο με πατάτες και σαλάτα”.
Λες κι’ αν φας το ψάρι την Πέμπτη χάθηκε ο κόσμος, ή το φιλέτο κοτόπουλο αν το φας το Σάββατο το βράδυ θα χαλάσει η διατροφή.
Η Διατροφική Νοοτροπία, θα σε προστατεύσει από τα πισωγυρίσματα.
Θα σου απομυθοποιήσει την έννοια της συντήρησης μετά την απώλεια βάρους. Για την ακρίβεια, θα σε βοηθήσει να αντιληφθείς ότι η συντήρηση ξεκινάει από την πρώτη ημέρα που ξεκινάς να αλλάζεις (βήμα – βήμα) την διατροφή σου.
Θα σου δώσει την αυτοπεποίθηση και την ικανότητα που χρειάζεσαι για να ανταπεξέλθεις στο γιορτινό τραπέζι, που ανέκαθεν έτρεμες στην ιδέα του να το αντικρίσεις γεμάτο. Και αν τελικά το παρακάνεις, θα έχεις το καθαρό μυαλό και την συνειδητότητα, να το ευχαριστηθείς χωρίς να σε φάνε οι τύψεις.
Να καταφέρνεις να παίρνεις ένα “εποικοδομητικό μάθημα” και να πηγαίνεις παρακάτω, χωρίς να καταστρέφεις κάθε σου προσπάθεια για ένα διατροφικό ολίσθημα.
Θα αντιληφθείς τι σημαίνουν έννοιες όπως “η Νοοτροπία του Άσπρο ή Μαύρο“. Να ορίζεις πιο εύστοχα “Το Μέτρο της Επιτυχίας σου“, να αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά του “Λάθος ή Ευκαιρία για Μάθηση” ή να παίρνεις την σωστή απόφαση αν “κάνεις κάδο σκουπιδιών το σώμα σου ή το σκουπιδοντενεκέ“.
Όλα αυτά, είναι κομμάτια της διατροφικής μας νοοτροπίας, τα οποία κομμάτια ωστόσο βρίσκουν εφαρμογή και στην γενικότερη μας νοοτροπία για την ζωή.
Είναι αυτό που (σε μια παράφραση του λόγου) , λέμε
“Δείξε μου πως τρως, να σου πω ποιος είσαι”
Το δυσάρεστο είναι ότι όσο αυτή η νοοτροπία δεν αλλάζει, δεν γίνεται να βελτιωθεί η σχέση σου με το φαγητό.
Το μόνο που θα καταφέρνεις, θα είναι να αναλώνεσαι σε δίαιτες, να τριγυρνάς από διαιτολόγο σε διαιτολόγο ή να παίρνεις κάποια “διατροφή ταβέρνας” από κάποιον γυμναστή με φουσκωτά μπράτσα (όπου παρεπιπτόντως, δεν είναι και η δουλειά του να δίνει διατροφές).
Αυτός, λοιπόν, είναι και ο λόγος που θα με ακούσεις να μιλάω για πράγματα που (φαινομενικά) δεν έχουν άμεσα σχέση με το φαγητό.
Αν μέσα σε αυτά τα λόγια κάπου έπιασες τον εαυτό σου να λέει “Να πάρει.. Κάπως έτσι το νιώθω να συμβαίνουν τα πράγματα..” , τότε θα σε παρακαλέσω να σου κάνεις ένα δώρο. Ένα δώρο για το σώμα και την ψυχή σου.
Να προσπαθήσεις να αλλάξεις την Διατροφική Νοοτροπία σου και σου υπόσχομαι ότι θα αλλάξεις για πάντα την σχέση σου με το φαγητό.