Κοιτάς χαμηλά.. Το λευκό μάρμαρο είναι λερωμένο.. Λερωμένο καθώς έχει χιλιοπατηθεί από κόσμο..
Ακούς φωνές,. Πολλές φωνές.. Σηκώνεις σιγά -σιγά το κεφάλι σου και αντικρίζεις πολύ.. Πάρα πολύ κόσμο.. Συνωστισμός.. Πραγματικός χαμός.. Στο βάθος υπάρχει μία σκάλα.. Μια τεράστια σκάλα που οδηγεί ψηλά.. Τόσο ψηλά, που με το ζόρι αντικρίζεις την κορυφή της.. Είναι η σκάλα των επιτυχιών όπου κάποιοι -πολύ λίγοι- έχουν καταφέρει να ανέβουν.. Κοιτάς την κορυφή της και φαντάζεσαι τον εαυτό σου εκεί πάνω.. Σε φαντάζεσαι να τα έχεις καταφέρει μα, ταυτόχρονα, φοβάσαι κιόλας.. Φοβάσαι την αποτυχία, όπως την φοβούνται και όλοι οι υπόλοιποι που βρίσκονται εκεί στο πλατύσκαλο, μαζί σου.. Η ιδέα του να είσαι στην κορυφή σου φέρνει ένα χαμόγελο ευτυχίας, μα και μια έκφραση φόβου για το πως θα φτάσεις ως εκεί.. Έτσι δεν ξεκινάς ποτέ να την ανέβεις..
Σου θυμίζει κάτι όλο αυτό;
Όπως με τόσους και τόσους άλλους ανεκπλήρωτους στόχους, έτσι και τώρα παραλύεις μπρος στον φόβο της αποτυχίας.. Παρόλο που ξέρεις πως η επιτυχία είναι γλυκιά..
“Μα και τι να κάνω; Χρειάζεται να κάνω τόσες αλλαγές και θυσίες..“
Έχεις δίκαιο όταν σκέφτεσαι πως θα χρειαστεί να κάνεις αλλαγές. Μα αυτές δεν χρειάζεται να γίνουν με μιας και όλες μαζί.
Η λύση είναι μια.. ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ..
Να σταθώ μπρος στην σκάλα, να σκύψω το κεφάλι μου και να δω απλά και μόνο τις μύτες των παπουτσιών μου..
Και να ανέβω το πρώτο σκαλί.. Μια μικρή μόνο αλλαγή.. Και μετά άλλο ένα σκαλοπάτι.. Και άλλο ένα.. Όχι.. Όχι, όχι.. Δεν θα σηκώσω το βλέμμα μου ακόμα.. Είμαι συγκεντρωμένος στις μύτες των παπουτσιών μου και ανεβαίνω άλλο ένα σκαλοπάτι.. Και πριν ακόμα το σκεφτώ, βάζω κάτω από την σόλα μου και το επόμενο σκαλί, μα δεν σηκώνω το κεφάλι.. Στέκομαι για λίγο.. Παίρνω δυο ανάσες και πηγαίνω για το επόμενο.. Κοιτώντας απλά τις μύτες των παπουτσιών μου.. Μετά από κάμποσα σκαλοπάτια, στρέφω το βλέμμα μου προς τα εκεί που ξεκίνησα.. Στο λερωμένο πλατύσκαλο με τον τόσο κόσμο και τις τόσες φωνές.. Εδώ είναι αρκετά πιο ήσυχα και πιο καθαρά.. Βλέπω τους φαφλατάδες που είναι “Θα..Θα..Θα..”.. Βλέπω πόσο πιο ψηλά είμαι και ξέρω ότι θα πάω ακόμα ψηλότερα, γιατί απλά πλέον έχω βρει ρυθμό.. Ξέρω τον τρόπο.. Έχω κάνει κτήμα μου το Know how.. Βλέπω και κάποιους που με κοιτάζουν με έναν θαυμασμό που ανέβηκα ως εδώ.. Μα αυτά δεν με απασχολούν πλέον, γιατί εγώ έχω έναν στόχο.. Έναν σκοπό.. Σκύβω το κεφάλι μου ξανά και επικεντρώνομαι στις μύτες των παπουτσιών μου πάλι.. Άλλο ένα σκαλί.. Και άλλο ένα.. Σηκώνω ξανά το κεφάλι.. Μα τώρα δεν κοιτάζω πίσω.. Όχι.. Τώρα κοιτάζω μπροστά., Κοιτάζω την κορυφή.. Την κορυφή της σκάλας, που κάποτε μου έμοιαζε απλησίαστη.. Βουνό.. Την βλέπω τόσο πιο κοντά .. Τόσο πιο καθαρά.. Σκέφτομαι ..
“Τελικά ξέρεις.. Δεν ήσουν και τόσο μεγάλη.. Βήμα – βήμα και έρχομαι όλο και πιο κοντά σου.. Έχω απλά να κάνω το επόμενο μου βήμα .. Δεν με νοιάζει πόσα βήματα έχω ακόμα.. Με νοιάζει απλά και μόνο το αμέσως επόμενο.. Τίποτα άλλο..”
Kαι σκύβω το κεφάλι μου και προχωρώ..
Ίσως να αναρωτιέσαι τι σχέση έχει όλο αυτό που σου περιγράφω με την διατροφή. Πάμε, λοιπόν, να το φέρουμε στα δικά μας μέτρα..
Αν σκέφτεσαι από καιρό να φτιάξεις την διατροφή σου, το μυαλό σου πιθανότατα να κατακλύζεται από σκέψεις ότι πρέπει να τα αλλάξεις άρδην όλα και ότι η ζωή σου θα πρέπει να είναι τελείως διαφορετική. Είναι Η Νοοτροπία του Άσπρο ή Μαύρο που μπορεί να έχεις.. Έτσι, επειδή σε τρομάζει (και είναι φυσιολογικό) όλη αυτή η προοπτική των τεράστιων αλλαγών, δεν κάνεις ποτέ την κίνηση σου ώστε να βελτιώσεις την διατροφή σου.
Οι μύτες των παπουτσιών σου, λοιπόν, και το ένα σκαλί την φορά, υποδηλώνουν ότι ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να τα κάνεις όλα τέλεια από την αρχή. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να φτάσεις με μιας στην κορυφή της σκάλας.
Μπορείς να ξεκινήσεις με μικρά βηματάκια, όπως για παράδειγμα:
- Να ξεκινήσεις να παίρνεις κάποιο σνακ στην δουλειά (ακόμα και αν δεν το καταναλώσεις)
- Να προσθέσεις λίγη σαλάτα στο μεσημεριανό σου γεύμα
- Να προσπαθήσεις 1 φορά την εβδομάδα να βγεις για ένα 20λεπτο περπάτημα, και τόσα άλλα..
Μην σε νοιάζει τι γίνεται με το βάρος σου.. Αφοσιώσου στην διαδικασία σου.. Απόλαυσε την διαδικασία σου..
Και όταν νιώσεις ότι ανέβηκες αρκετά σκαλιά, εκεί κάνε μια αποτίμηση του που ήσουν και που βρίσκεσαι πλέον. Έπειτα, αναλογίσου πιο είναι το αμέσως επόμενο βήμα το οποίο θα σε βοηθήσει να καλυτερέψεις την διατροφή σου ένα κλικ ακόμα.. Και προχώρα..
Η αρχή της σκάλας σου, λοιπόν, στέκεται μπρος σου.. Ήρθε η ώρα σου.. ΣΚΥΨΕ το κεφάλι σου, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥ στις μύτες των παπουτσιών σου και ΑΝΕΒΑ το πρώτο σου σκαλί..
Και τώρα άλλο ένα…
Κι’ άλλο ένα…